این منار زیبا در انتهای شمالی محله جویباره شهر اصفهان واقع شده است . مسجد پای منار درحال حاضر از بین رفته است منار ساربان شباهت کلی به منار مسجد علی دارد . از سه طبقه بدون پایه ساخته شده و ارتفاع آن حدود 48 متر می باشد . منار ساربان مناره های اصفهان با آجر چینی بر جسته ، آجرهای تراشیده و کاشی معرق به سبک خط کوفی ریحان تزیین شده است . تاریخ ساخت این منار در کتیبه های فعلی آن موجود نیست اما به دلیل شباهت زیاد آن با منار مسجد یمن از نظر تزیینات و همچنین از لحاظ معماری و نحوه نگارش کتیبه ها سال ساخت منار بین 525 - 550 هـ..ق می‌باشد . این منار کمی به سمت غرب تمایل پیدا کرده است . زیر منار فضایی خالی وجود داشته که به عنوان زیرزمین ازآن استفاده می‌شده . در سال1324 مسی این فضای خالی رابا دقت پر کرده و آن را بستند . اصفهان از بزرگترين مراكز تمدني ايران زمين محسوب مي شود و در زمان سلجوقي و صفوي بيشترين تعداد مناره متعلق به اين شهر بود. مناره ها در ظاهر به عنوان سازه هايي لاغر و كم تعادل به نظر مي رسند ولي به دليل محدوديت بام و نفوذ كمتر برف و باران در آنها بسيار پردوام هستند. از نظر ظاهري، مناره ها از پايين به بالا داراي يك ˈساقˈ و در فراز داراي يك طوق به عنوان ˈگلوگاهˈ هستند.

عمارت باغ فردوس در باغ گسترده و پر درختی قرار دارد و در دوره محمد شاه قاجار ساخته شده است.عمارت باغ فردوس در اوایل قرن ۱۳ ه. ق ساخته هتل بلوط تهران شده و بعدها نیز بازسازی شده است. محوطه عمارت باغ فردوس به سبب زیبایی و سرسبزی، به باغ فردوس معروف شد. محل عمارت باغ فردوس در تجریش است. عمارت باغ فردوس توسط حاج میرزا آقاسی در زمان محمدشاه قاجار بنا شد و در سال ۱۲۶۴ هجری قمری- بعد از مرگ محمد شاه- به صورت متروکه درآمد. در زمان ناصرالدین شاه، عمارت و باغ فردوس مورد توجه نظام الدوله معیرالممالک قرار گرفت که بعد از خرید، آن هتل طوبی را مرمت کرد و باغ فردوس نام نهاد. در دوره‌های بعد، تملک باغ و عمارت فردوس دست به دست گشت تا اینکه در سال ۱۳۱۶ شمسی به وزارت فرهنگ وقت انتقال یافت و تعمیرات اساسی در آن صورت گرفت.

خانه قدیمی مشیرالدوله در حد فاصل خیابان هتل آرامیس تهران منوچهری و جمهوری اسلامی در کوچه پیرنیای لالهزار واقع شده و منتسب به حسن پیرنیا ملقب به مشیرالدوله است که از رجال برجسته دوره قاجار بود. عمارت مشیرالدوله سه طبقه است و مصالح به کار رفته در خانه مشیرالدوله، عمدتاً خشت و آجر است؛ ولی شیوه پوشش در طبقات مختلف متفاوت است. تزئینات خانه مشیرالدوله در نهایت سادگی کار شده و سطوح نمای خارجی آن ساده و یکدست آجر با بندکشی گچی و سطح و داخل بنا نیز عمدتاً صاف و یکدست است. گچبری و فرنگی کاری ایوان شمالی و کاشی کاری اتاق‌های زیرزمین بنا مهمترین تزئینات آن را تشکیل می‌دهند. کاشیهای به کار رفته در زیرزمین از جنس هتل آکادمی ملی المپیک خشت، با ابعاد بزرگ و منقوش به تصویر شخصیتهای اساطیری و تاریخی است. خانه مشیرالدوله به لحاظ قدمت و اهمیت معماری آن، تحت شماره ۱۸۹۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

برج آجری علاءالدین با ارتفاع ۱۷ متر به فاصله‌ای اندک در شمال مسجد جامع ورامین قرار دارد و شامل دو قسمت است: قسمت اول: با بدنه‌ای مدور به ارتفاع ۱۲ متر است که بخش اصلی بنا را تشکیل می‌دهد. برج علاءالدین ورامین، دارای دو در بزرگ جنوبی و شمالی است. در ضلع غربی در ارتفاع ۶ متری، راه پله‌ای وجود دارد که از طریق آن می‌توان به قسمت هتل ایبیس تهران میانی برج علاءالدین ورامین راه یافت. در منتهی الیه بخش مدور، کتیبه‌ای به خط کوفی قرار دارد. تزئین خارجی برج با کاشی‌های فیروزه‌ای انجام گرفته که زیبایی خاصی به آن بخشیده است. قسمت دوم: شامل گنبدی مخروطی شکل و بزرگ به ارتفاع ۵/۴ متر است که روی قسمت اول قرار دارد. بخش بالایی مخروط با خطوط هتل ایبیس هندسی تزئین یافته است. تاریخ بنای برج سال ۶۸۰ ه.ق است. بعضی‌ها آن را مقبره سلطان علاءالدین خوارزمشاه می‌دانند. سبک ساختمان برج، ترکیبی از معماری زمان مغول و دوره آق قویونلو و قره قریونلو است. علاوه بر اینها، قلعه‌های دیگری نیز در گستره استان تهران وجود دارد که از آن جمله می‌توان به قلعه سرخ در شهر ری اشاره کرد که مربوط به دوره‌های پیش از میلاد است.